Tekst ten stanowi prośbę włączenia się w dyskurs nauk społecznych (w tym pedagogicznych), toczący się wokół problemu przemocy wobec dziecka w rodzinie, jak również polityki państwa w zakresie profilaktyki i przeciwdziałania temu zjawisku. Autorka ma nadzieję, iż będzie on zaczynem dalszych twórczych dyskusji i polem do dialogu poznawczego. Natura badanego zjawiska, w znaczącym stopniu powiązana ze sferą aksjologiczną, nadaje również taki wymiar poniższej eksploracji. Dobro dziecka pojmowane jako naczelna wartość w całym systemie polityki rodzinnej państwa oraz szeregu polskich i międzynarodowych aktów prawnych stanowi horyzont przeprowadzonych badań. Gdyby te rozważania, choć w nikłym stopniu, przyczyniły się do tego, aby na szczeblu państwa zrodziła się pogłębiona refleksyjna dyskusja nad efektywnymi sposobami pomocy rodzinom w kryzysie czy nowymi koncepcjami na temat poprawy sytuacji dzieci będących ofiarami przemocy, wówczas moje zadanie badacza, uczestnika dyskursu społecznego III Rzeczpospolitej zyskałoby nowy, aksjologiczny wymiar. Kierując się, zatem ku tekstowi, autorka zaprasza do udziału w tej epistemologicznej podroży...