Autorka składa hołd swej ukochanej nauczycielce gry na fortepianie, która była dla niej diamentem, kimś, kto otworzył jej drogę do poezji i nauczył kochać muzykę. Diamenty pojawiają się również wśród kwiatów, przypominają gwiazdy błyszczące, brylanty na błękitnym niebie, odznaczają się doskonałością, pięknością i nieskazitelną miłością. W jej wierszach diament rozświetla duszę, jest czysty, bez skazy, przezroczysty. Bywa też, że jak łza płynie, a diamentowe góry ku morzu się kłaniają.