Diagnozowanie w polityce społecznej zawiera przegląd sposobów diagnozowania najczęściej stosowanych w polskiej polityce społecznej oraz przykłady narzędzi badawczych wykorzystywanych w badaniach diagnostycznych. W nauce o polityce społecznej ten typ badań należy do najczęściej realizowanych przez badaczy. Także praktycy - planujący i realizujący politykę społeczną - w różnych dziedzinach i w ramach różnych instytucji prowadzą diagnozę społeczną lub wykorzystują wyniki badań diagnostycznych. Książka służyć ma celom dydaktycznym, stąd obok omówień poszczególnych metod i przykładów kwestionariuszy, każdy temat zamykają powtórkowe pytania i wskazówki, jakie zagadnienia należałoby dodatkowo poznać i ugruntować. Adresowana jest przede wszystkim do studentów polityki społecznej, ale może być przydatna także słuchaczom innych studiów z zakresu stosowanych nauk społecznych. Może to być dla praktyków polityki społecznej przewodnik po metodach i technikach najczęściej wykorzystywanych w polskiej diagnozie społecznej, pomocny w trafnej interpretacji wyników tej diagnozy upowszechnianych w różnych publikacjach. Autorka przedstawia różne rodzaje metod i technik badawczych oraz sposoby przetwarzania danych, mające swój rodowód w różnych dyscyplinach pokrewnych nauce o polityce społecznej, szczególnie w statystyce społecznej i socjologii. Nie jest to oczywiście przegląd kompletny. Kryteriami doboru materiału była częstotliwość stosowania w badaniach, a także związek przedmiotu badań z obszarem zainteresowań polityki społecznej. Zamierzony eklektyzm tego przeglądu odzwierciedla wielodyscyplinarność i wielowarsztatowość nauki o polityce społecznej. Publikacja powstała we współpracy z Instytutem Polityki Społecznej Uniwersytetu Warszawskiego.