Młodzi, bezwzględni, zdolni do każdego przestępstwa, kierujący się najbardziej prymitywnymi instynktami – bohaterowie „Młodych wilków” przedstawieni są chłodno, obiektywnie, bez oceny i odautorskiego komentarza. Czasem tylko przemyka koło nich czarny cień – bez twarzy i imienia, następuje krótki jak mgnienie moment refleksji, nadziei, żalu za innym życiem. Pojawia się jednak za późno, brzmi za słabo, niczego nie odmienia, czasem nie ma go w ogóle... Składające się na książkę krótkie, lapidarne opowiadania napisane są znakomitym językiem, jest w nich zawarta ogromna wewnętrzna siła. Budzą grozę. Burzą spokój. Ale też skłaniają do refleksji.