Ja sobie w pewnej chwili, już właściwie niemal na starość powiedziałem, że uprawianie poezji, jak zresztą także uprawianie filozofii, jak i uprawianie muzyki (...), ma sens tylko wtedy, gdy to się trzyma naszych tutejszych doświadczeń. Jeśli to z nich wynika, jeśli jest weryfikowane przez życiowe doświadczenie. Cała reszta jest infantylnym, nieodpowiedzialnym bredzeniem. Pisarz jest coś wart dla innych ludzi, może im być potrzebny - tylko jeśli mówi z głębi swojego doświadczenia. Inaczej to jest w ogóle niepotrzebne. Do książki dołączono płytę CD.