• Obszerna seria zestawów płyt prezentujących najwspanialsze, najsłynniejsze i najbardziej popularne arcydzieła chóralne zachodniej muzyki. • Obejmuje ponad 700 lat historii muzyki, od flamandzkich mistrzów Josquina i Ockeghema, przez maestrię Bacha, wdzięk Mozarta, romantyków Brahmsa i Mendelssohna, po XX-wiecznych mistrzów Brittena i Ruttera. • Pięknie opakowane ze świeżą i inspirującą szatą graficzną, trafiającą w gusta szerokiego kręgu odbiorców. • Wiele zestawów zostało ponownie opracowanych, tak by oferowały jeszcze więcej za dobrą cenę. • Wysoce atrakcyjna seria z ogromnym potencjałem na okres bożonarodzeniowy! Giovanni Pierluigi da Palestrina był jedną z najznamienitszych osobistości renesansu, a obecnie uznawany jest za jednego z największych kompozytorów w historii. Jego dorobek – ponad 100 mszy, 250 motetów i wielu tomów utworów liturgicznych – jest monumentalny według współczesnych standardów. Prawie wszystkie jego utwory były komponowane dla chóru papieskiego, a fakt, że zawsze trzymał się blisko Watykanu świadczy o tym, że był konserwatywnym muzykiem. Jego muzyka odchodziła jednak od przeważająco kontrapunktowego stylu i cechowała się dużo bardziej umiejętnym wykorzystaniem akordów i harmonii. Palestrina unikał nadawania równej wagi słowom i muzyce. Zamiast tego wolał, by teksty miały bezosobowy, a często nawet dość abstrakcyjny wyraz, a jednocześnie zachowywał piękno linii melodycznej i wykorzystywał harmonię, jak mało który inny kompozytor. Zestaw pięciu płyt CD zawiera 6 mszy, w tym mistrzowską Missa Papae Marcelli, Lamentacje proroka Jeremiasza oraz motet Stabat Mater. Płyty te stanowią doskonałe wprowadzenia do muzyki tego wielkiego kompozytora, który wiódł prym w XVI-wiecznej muzyce włoskiej. • „Szczególnie piękny jest końcowy Agnus, z głosem dodanym w środku tekstury. Dalsze nagrania tego utworu nie rezygnują raczej z przedstawionego tu podejścia, skupionego na jednogłosowym śpiewie chóru męskiego. Cantus planus do każdej Mszy jest pięknie wykonany i dyskretny, a nagranie jest pełne, ale nie nadmiernie wyraziste.” Gramophone, październik 1994 (Missa brevis etc).