Oparta na najnowszych badaniach praca przedstawia okres panowania Napoleona. Czytelnik może się zapoznać z aktualnymi nurtami badań dotyczącymi wpływu Bonapartego na bieg historii, w tym na przemiany społeczno-gospodarcze w całej Europie. Pytając o cele, ambicje i sposób działania cesarza oraz krótko- i długoterminowe rezultaty jego poczyna, Geoffrey Ellis stara się ustalić, na ile Napoleon był bezpośrednim spadkobiercą rewolucji francuskiej, a na ile stanowił nową jakość w historii jako takiej. Praca stanowi ciekawą syntezę, napisaną przystępnym językiem, doskonale wprowadzającą w zagadnienia epoki i poszerzającą zasób pojęciowy Czytelnika. Wiele z celnych sformułowań Autora jest bliskich aforyzmom, co stanowi o atrakcyjności lektury. Ellis łączy w sposób mogący budzić podziw lub zazdrość rygoryzm wykładu uniwersyteckiego z umiejętnością przystępnej narracji, jaką powinny cechować się prace zwane popularnonaukowymi. Monografia stawiająca sobie za cel nowe, krytyczne spojrzenie na powstanie i funkcjonowanie imperium napoleońskiego w pełni odpowiada postawionym przez Autora założeniom. Z recenzji prof. dra hab. Józefa Łaptosa Ellis podejmuje szereg kwestii istotnych dla zrozumienia fenomenu wielkiego cesarstwa stworzonego przez Napoleona Bonapartego w ciągu kilku lat, i to w epoce, w której wydawało się, że spektakularne podboje i błyskotliwe kariery wielkich wodzów wyniesionych na trony dzięki swym zwycięstwom należą już do przeszłości. Autor omawia karierę cesarza Francuzów na tle przemian politycznych i ustrojowych we Francji owych czasów, snuje refleksje na temat podstaw napoleońskiego państwa, organizacji władzy, prawa, edukacji, armii, formowania nowej elity, problemów gospodarczych i finansowych. Podejmuje również interesującą próbę prezentacji mechanizmów funkcjonowania cesarstwa na linii: centrum – peryferie, Paryż i terytoria zależne. Z recenzji dra hab. Jarosława Czubatego