Centrum, prowincje, peryferia to pojęcia, które w dziejach sztuki odgrywają olbrzymią rolę. Odwołują się do problematyki osadzenia dzieł, ich twórców i odbiorców w przestrzeni – terytorialnej i kulturowej. Charakter związanych z tym zjawisk nabiera szczególnego znaczenia w perspektywie historycznej, w wyraźny sposób wiążąc się ze zmieniającą się rolą i rodzajem relacji pomiędzy centrami, prowincjami i ich peryferiami. Zebrane w niniejszym tomie teksty autorów reprezentujących różne ośrodki naukowe w Polsce obejmują szerokie spektrum zagadnień: od centrów artystycznych oddziałujących na inne ośrodki, poprzez tzw. sztukę prowincjonalną, po współczesne przedsięwzięcia mieszczące się w sferze procesów globalizacyjnych. Ukazują ich znaczenie w różnych dziedzinach sztuki i w różnych okresach – od sztuki starożytnej po najnowsze prądy artystyczne. Teksty te, obejmujące czasowo i terytorialnie olbrzymi obszar, dostarczają bogatego i zróżnicowanego materiału, który powinien prowokować i pobudzać do dalszych badań i refleksji dotyczących zagadnień związanych z terminami: centrum, prowincje, peryferia.