Vennemann opowiada o drugiej wojnie światowej, jakby to była dziecięca historyjka. Opowiada o skomplikowanych sprawach, jednak w taki sposób, jakby to wszystko było bardzo proste. Jest to bardzo muzyczna, a za sprawą tematu, jaki porusza, wręcz prowokująco melodyjna literatura, która w całości wyrasta z odczucia terażniejszości, jednocześnie opowiadając o przeszłości i to w taki sposób, jakby to wszystko było zupełnie oczywiste." Die Zeit