Ta książka jest nie tylko autobiografią, chociaż w niektórych rozdziałach autor pisze o swoim środowisku rodzinnym, ale również wspomnieniem o ludziach–zarówno o tych, z którymi się stykał, jak i tych wielkich, z czołówek mediów. Jest to przypomnienie ówczesnego miejsca Polski w podzielonym świecie; nie dała się ona zamknąć w politycznej izolacji jednego obozu, lecz była znaczącym łącznikiem między Wschodem a Zachodem. Autor wspomina również znane lub dziś zupełnie już zapomniane zdarzenia i fakty stanowiące dzieje Polski ludowej, w których uczestniczył w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Istotna jest troska autora, by przedstawić wahania, rozterki i intencje, które towarzyszyły podejmowaniu decyzji i rodzeniu się pomysłów. Publikacja ta to także refleksja–ocena czasów, które minęły–nie może więc zamykać się w prostej dychotomii dobra i zła, kolorów białego i czarnego. Tamten świat był przecież wielobarwny.