Mamo! Dam Ci, Mamo, gwiazdkę z nieba I ten księżyc, jeśli trzeba. Dam ci słonko, co tak pięknie świeci I ten obłok, co wciąż leci. Dam ci zieleń wszystkich łąk, Najpiękniejszej róży pąk. Dam ci serce moje też, Bo Cię kocham, Ty to wiesz… Drogi Czytelniku! „Bajko-wiersze” pisałam w wolnym czasie, dla swojej niepełnosprawnej córeczki Kingusi, która choruje na przepuklinę oponowo-rdzeniową, kwasicę krwi, posiada dwa metalowe pręty od karku do kości ogonowej, nie ma jednej nerki, druga pracuje w małym procencie. Kinga z powodu bezwładu kończyn dolnych od dnia swoich narodzin jest przykuta do łóżka. Ponieważ jej pragnieniem jest się podzielić tymi wierszami, pragnę spełnić to marzenie i wydać je z dedykacją dla mojej córeczki – Kingi Karkiewicz. Katarzyna Karkiewicz