Książka zawiera trzy utwory: Historię i przysłowia Achikara, Grotę Skarbów oraz Apokalipsę Pseudo-Metodego; wszystkie trzy przełożone z języka syryjskiego (a w wypadku Achikara również aramejskiego i staro-cerkiewno-słowiańskiego), co jest warte podkreślenia, jako że mamy bardzo niewiele utworów syryjskich przełożonych na język polski. Popularna na całym starożytnym Wschodzie Historia i przysłowia Achikara jest utworem bardzo ważnym dla poznania literatury mądrościowej starożytnego Wschodu, a szczególnie Starego Testamentu, stąd też poznanie wersji aramejskiej, syryjskiej i staro-cerkiewno-słowiańskiej ubogaca naszą znajomość starożytnego chrześcijaństwa, także w wydaniu starosłowiańskim. Dwa następne utwory Grota Skarbów i Apokalipsa Pseudo-Metodego, mimo dużych różnic, choćby rodzaju literackiego, są utworami dość ściśle z sobą związanymi. Obydwa stoją na granicy apokryfów Starego i Nowego Testamentu, jako że traktują materiał starotestamentowy i neotestamentowy razem, starotestamentowy zaś traktują na sposób chrześcijański. I w końcu obydwa te utwory powstały, w swojej ostatecznej wersji, mniej więcej w tym samym czasie, w VII wieku i w tym samym regionie - w północnej Syrii.