Amerykańska żona. W dniu, który może okazać się najważniejszym w prezydenturze jej męża, Alice Blackwell zastanawia się nad dziwną i nieprawdopodobną drogą, która zawiodła ją do Białego Domu – i reperkusjami życia, które, jak sama mówi, „niemal przeczyło samo sobie”. Alice, grzeczna, kochająca książki jedynaczka, urodzona w latach czterdziestych ubiegłego wieku, już we wczesnym dzieciństwie, dzięki swoim powściągliwym rodzicom i małomiasteczkowemu życiu w Wisconsin, poznała zalety grzeczności. Jednak kiedy kończy siedemnaście lat, tragiczny wypadek nadwyręża jej osobowość i ukazuje, jak kruche jest życie i niepewne szczęście. Dlatego też, kiedy kilkanaście lat później spotyka żywiołowego i charyzmatycznego Charliego Blackwella, nawet nie zwraca na niego uwagi: ona jest poważna i rozsądna, on prędzej wyskoczy z jakimś kawałem, niż powie coś mądrego; ona jest szkolną bibliotekarką i zdeklarowaną demokratką on bogatym synem rodziny będącej filarem partii republikańskiej, ona szkolną bibliotekarką i zdeklarowaną demokratką. Zadowolona ze swojego cichego i bezpretensjonalnego życia, zdaje się być niewrażliwa na jego urok. I nagle, ku swemu wielkiemu zdumieniu, zakochuje się. Próbując odnaleźć się wśród emanującej hałaśliwą energią i zadowolonej, pewnej siebie rodziny Blackwellów, lawirując po meandrach rytuałów country klubu i letniej posiadłości, wciąż czuje się skrępowana swoim niespodziewanym, całkiem dla niej nowym dobrobytem. Róże. Kiedy Toliverowie i Warwickowie przybyli do Teksasu, a było to w roku 1936, przywieźli ze sobą czerwone i białe róże świadczące o ich lojalności wobec swoich angielskich przodków – rodów Lancasterów i Yorków. Zakładając wspólnie miasto Howbutker, rodziny uzgodniły, że na znak panującej między nimi zgody będą w swoich ogrodach hodować obydwie odmiany róż. „Będą nam przypominać o szacunku, jaki winniśmy naszej przyjaźni, wspólnym staraniom i wysiłkom” – powiedział Jeremy Warwick do Silasa Tolivera. Saga opisuje losy trzech pokoleń, ukazując bohaterów w czasach wojny i pokoju, w okresach wielkiego powodzenia i dotkliwych porażek, święcących triumfy i przeżywających swoje ludzkie tragedie – zawsze z różą w tle.