Autor porusza problem tragizmu ludzkiej egzystencji, sytuując go we współczesnej antymetafizycznej perspektywie – odsłanianej dezintegracji bytu w ogóle oraz coraz bardziej dotkliwego rozpadu jedności ludzkiego życia. W ten już egzystencjalistyczny sposób analizowany problem tragizmu ukazany został w oparciu o największe dzieła literackie XX wieku oraz egzystencjalizujący nurt filozofii współczesnej, który ewokował wręcz ideę absurdu egzystencji.