To najbardziej dramatyczna część opisująca wyprawę Napoleona na Rosję w 1812 roku. Niektóre fragmenty cytowanych przez Brittena wspomnień maja raczej znamiona horroru. Ta książka mówi nam jakże dużo o ludzkiej naturze. O instynkcie samozachowawczym, który zabija wszystkie inne ludzie odruchy. Ale są też na kartach tej książki fragmenty piękne, świadczące o tym, że przyjaźń i honor też mają swoją wartość.